Z pieśnią na ustach

To był ostatni mecz rundy jesiennej. Cieszyńscy kibice stanęli na trybunach, piłkarskie mateczki zajęły miejsca w lożach dla VIP'ów, sędzia główny gwizdnął, dziadki rozpostarły boczną chorągiew i dziatki rozpoczęły mecz. I wtedy nieoczekiwanie przestrzeń powietrzną nad boiskiem przeszył potężny ryk. Redakcyjna Koleżanka trochę się zakłopotala, ale po pobieżnych oględzinach stwierdziła, że ów ryk nie wydobył się z ust siedzącej obok mamy Filipa, ani stojącego obok Oblubieńca. Okazało się, że dźwięk wybrzmiewał z gardeł kibiców drużyny przeciwnej. Prawdopodobnie pierwszy rząd osób zlokalizowanych w pobliżu popuścił z wrażenia w gatki. I wszystko byłoby dobrze, gdyby ów ryk zabrzmiał i wybrzmiał, ale on trwał i trwał. Udręczone uszy cierpiały i gdy już, już wydawało się, że repertuar pieśni się wyczerpał, chór bielskich kibiców powracał do koncertu. To rozsierdziło piłkarskie mateczki tak bardzo, że zaczęły złorzeczyć głośno i nawoływać na męską część cieszyńskiej widowni , aby nie byli gorsi. Ale bez rozgrzewki gardła pradawną metodą, panowie nie chcieli nic zaintonować.

No i przegraliśmy...

Redakcja uważa, że wszystkie trzy bramki, które padły łupem przeciwnika były niezaplanowane, niepotrzebne i zupełnie przypadkowe. Za to akcje cieszyńskiej drużyny należy podziwiać, gdyż były wynikiem zaplanowanej i szczegółowo przemyślanej taktyki.

Nadchodzą długie, jesienno-zimowe wieczory, wystarczająco długie, do nadrobienia zaległości w edukacji muzycznej. Poniżej przedkładamy tekst melodii stadionowej do zapamiętania:

Czas na opanowanie materiału - 3 tygodnie. Potem będą egzaminy. Zadziwimy bielszczan wiosną!

Pozdrawiam

P.S. Kolejne pieśni stadionowe w przygotowaniu...